OczyNocyOne Na brzegu światła klęczy cisza,
fotel unosi ciężar chwili.
Linia pleców,jak półsen,
rozpięty między cieniem a blaskiem.

Nie trzeba twarzy,
by zrozumieć zamyślenie.
Nie trzeba słów,
by poczuć miękkość oddechu.

Tyłem do świata,
a jednak cała w świetle.
Jak obraz, który mówi
więcej, niż wolno wypowiedzieć.

KatherinaiChristopher Wow