agamich
"O przestępstwie zgwałcenia w typie podstawowym mowa jest w art. 197 § 1 Kodeksu karnego, który penalizuje doprowadzenie przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem drugiej osoby do obcowania płciowego. Art. 197 § 2 K.k. określa drugą postać zgwałcenia, polegającą na doprowadzeniu przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem do poddania się lub wykonania innej czynności seksualnej. Typy kwalifikowane zgwałcenia tworzą art. 197 § 3 (zgwałcenie zbiorowe, zgwałcenie kazirodcze, zgwałcenie przy użyciu niebezpiecznego przedmiotu, zgwałcenie wobec kobiety ciężarnej, zgwałcenie z utrwaleniem obrazu lub dźwięku z jego przebiegu), art. 197 § 4 K.k. (zgwałcenie małoletniego poniżej 15 roku życia, zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem, zgwałcenie ze skutkiem ciężkiego uszczerbku na zdrowiu) i art. 197 § 5 K.k. (zgwałcenie ze skutkiem śmiertelnym). Potocznie często określa się zgwałcenie mianem „gwałtu”. Jednak w prawie karnym nie jest to uzasadnione, ponieważ termin „gwałt” ma inne znaczenie, oznacza gwałtownie i bezwzględnie stosowaną przemoc fizyczną. W takim znaczeniu „gwałt” występuje np. w przestępstwie porwania statku (art. 166 K.k.).
Pojęcie gwałtu zbiorowego
edytuj
Z gwałtem zbiorowym w rozumieniu 197 § 3 K.K. mamy do czynienia wtedy, kiedy sprawców jest co najmniej dwóch, przy czym wystarczy, że obcowania płciowego lub innej czynności seksualnej dopuszcza się tylko jeden z nich, czyli np. w sytuacji, gdy z czterech sprawców stosunek z ofiarą odbył jeden z nich, a pozostałych 3 ją tylko trzymało, za zgwałcenie zbiorowe odpowiedzą wszyscy czterej. Jest tak dlatego, że w polskim prawie karnym zgwałcenie polega nie na podjęciu obcowania płciowego lub innej czynności seksualnej, lecz na doprowadzeniu do nich. Sprawca, który przytrzymuje pokrzywdzonego, także doprowadza go do określonej w przepisie czynności, nawet jeżeli sam jej nie podejmuje."
Para • rok temu