Seks. Niby proste, technicznie do nauczenia. Banał. Przetrwanie. Pieprzę, nie chcę takiego seksu. Nie chcę seksu, który jest banalny, który jest bo jest. Nie chcę seksu, który kończy się odwróceniem dupami i chrapaniem. Nie chcę seksu, bo „wypada”, bo „stoi” bo „czas najwyższy”. Chcę Seksu, takiego, który ciągnie, który sprawia, że świat nabiera barw. Takiego, który wyciska z oczu łzy, który odrzuca głowę do góry i zamyka mnie w głuchym, nieskończonym krzyku. Chcę smaku ciała, chcę się zgubić w pożądaniu, w zachłanności. Ostatecznie – chcę szaleństwa. Neonów.