Czwartek wieczór. W kuchni unosił się zapach przypraw i czegoś jeszcze – napięcia, oczekiwania. Stałem przy blacie, ubrany jedynie w fartuszek, z lekkim uśmiechem czekając na jej reakcję. Drzwi uchyliły się powoli, a ona weszła, zatrzymując się w progu. Spojrzała na mnie uważnie, jej wzrok przesunął się po moim ciele, a kącik ust uniósł się w rozbawieniu. „Nie wiedziałam, że dziś gotuję z takim… widokiem” – powiedziała, podchodząc bliżej. „Dziś to ja serwuję” – odparłem, chwytając ją za nadgarstek i przyciągając do siebie. „Zobaczymy, czy Twój przepis mnie zaskoczy” – szepnęła, muskając paznokciami odkrytą skórę mojego ramienia. Wieczór dopiero się zaczynał…