Precz, ty stary upiorze! Znikaj w słońca blasku!
Jak zamieć mroźna zadrżyj, jak wicher wyjąc pierzchaj,
Za rzeki, góry, za lasy, na martwe, czcze rozłogi!
Nie ma dla ciebie powrotu! Kurhan stać ma pusty!
Losem twym niepamięć w mrokach ciemniejszych niż czerń,
Których wierzeje nie zadrżą, aż ozdrowieje świat.
(Bractwo pierścienia).
J.R.R. Tolkien