Wejdź teraz, proszę…. Zrzucasz ze mnie wstyd, jak zbędną tkaninę, wzrokiem rzeźbisz linie, co pragnieniem płoną. W Twoich palcach chętnie jak wosk się rozpłynę, zanim nasze ciała w odważnej namiętności utoną. Nie liczę godzin straconych, nie patrzę na cienie, świat się już zatrzymał w jednym Twoim geście. Przyszedłeś tak nagłe, jak mocne nocne olśnienie, zostałeś dla mnie wszystkim, co kocham wreszcie.