Tęskniliście, bo wróciliśmy… a ona płonie w słońcu, wygięta, oparta na dłoniach, z głową odchyloną tak, jakby rozkosz sama unosiła ją ku niebu. Każdy łuk jej ciała lśni jak gorący jedwab, a pojedyncze krople wody na pośladkach i brzuchu migoczą jak iskry, obiecując więcej, niż można ogarnąć spojrzeniem. Piersi unoszą się w rytmie głębokiego oddechu, biodra lekko uniesione, pośladki napięte, prowokujące, wzywające… ciało, które mówi: „odważ się patrzeć, odważ się pragnąć”. Włosy lekko rozwiane, opadają po ramionach niczym miękki cień, dodając jej dzikości i pewności. Każdy szczegół — napięcie mięśni, błysk skóry, subtelne drżenie — to szept, który pali powoli, rozgrzewa i nie daje spokoju. Wróciliśmy, a z nią wraca ogień, zmysłowość i ciche, niebezpieczne wezwanie, od którego trudno oderwać wzrok.